Ev
açık kaynak
Berlin’de öğretmen eğitimi: “Pek çok pratik ilgi kayboldu”
Birçok öğretmen adayı, eğitimlerini pratik açıdan eksik olmakla eleştiriyor. Eski müdire yazarımız şöyle düşünüyor: Eskiden öğretmenlik eğitimi daha iyiydi.
Bir ilkokulda bir öğretmen tahtaya kelimeler yazar.Sebastian Gollnow/dpa
Aşağıdaki gönderi, “Berlin’deki Lehramtsstudium’a bir yanıttır: ‘Çantada birinci derece ve hiçbir şey’ ‘bir ipucu'”.
Yazarın açıklamalarının içeriğini tamamen anlıyorum. Ben kendim 42 yıl Schöneberg ve Treptow-Köpenick’teki iki farklı ilkokulda çalıştım. Her iki okulda da 35 yıl müdirecilik yaptım.
Eğitimimi 1970’lerde, o zamanlar hala var olan Berlin-Lankwitz’deki Eğitim Üniversitesi’nde (PH) tamamladım. Sayı cümlesi yoktu. Ancak ders planlama, öğrenme hedeflerinin formüle edilmesi, eğitim bilimi ve psikoloji üzerine tüm sömestr boyunca süren alıştırmalar var. Okullara gittiğimiz dördüncü yarıyılda yarısı ilkokulda, diğer yarısı lisede tamamlandı. Tavsiye ve destek öğretmenler tarafından ve aynı zamanda PH profesörleri tarafından sağlandı.
Berlin’de öğretmenlik derecesi: “Birinci derece çantada ve hiçbir fikrim yok”
Farklı konularda bir dizi alıştırmayı test ettik, psikolojide geleceğin öğrencileriyle ustaca nasıl başa çıkacağımızı kapsamlı bir şekilde öğrendik.
Her şeyi baştan beri doğru yapmış ve her şeyi biliyormuşuz gibi değil. Ancak daha sonraki yıllardaki mezunlarla karşılaştırıldığında, üniversitelerde pek çok pratik anlam kaybolmuştur. Çok çeşitli görev veya problemlerle nasıl başa çıkılacağı konusunda genç öğretmenlere ne sıklıkla tavsiye verebildim? Ve deneyimlerime ne sıklıkla hayret ettiler. Yıllar geçtikçe daha kapsamlı hale gelmeleri tüm eğitimciler için geçerli olmalıdır. Ama en başından beri işimi kolaylaştıran belli bir repertuvarım vardı.
“Bugünün genç profesyonelleri için üzülüyorum”
O dönemde öğretmen yetiştirme kolejinin neden kaldırıldığını ve bu kadar hafife alındığını hiçbir zaman anlamadım. Günlük okul hayatıyla pratik bir ilgisi yoksa, bilimsel bir eğitimin ne faydası var? Bugünün işe başlayanları için üzülüyorum, ama en azından benim bölgemde ve farklı bölgelerdeki farklı okullarda çok az pedagojik ve çok az bireysel eğitim alan çocuklar için daha çok üzülüyorum.
Görünüşe göre, öğretmenler bugünlerde bunalmış durumda. Ve kolejin iş yükü, Senato yönetimi tarafından arzu edilen meslektaş tavsiyesi ve desteğine nadiren izin verir. Özellikle ilkokullarda, asıl işi başarılı bir öğrenmenin temelini atmak olan öğrenciler acı çekiyor.
Berlin’de öğretmenlik derecesi: “Daha kötüsü olamaz”
Emekli olalı dört yıl oldu ama yüreğim hâlâ ilkokul çocuklarının eğitimi için, bireyin kendi imkânları ölçüsünde başarılı olabilmeleri için teşvik ve yardım için yanıyor, çatışma içinde değil. kurallara uymak ve uymakla. Çocuklar özgüvenli ve hedef odaklı olmalıdır. Bunun için bizim desteğimize ihtiyaçları var. Bu da, yıllardır genellikle aşırı gergin olan ve fiziksel sınırlarında çalışan pedagojik personelin zamanını alıyor.
Daha fazla öğretim kadrosu ve daha küçük sınıflar kesinlikle haksız talepler değildir, ancak öğretmenlik uygulaması için daha iyi hazırlık, birçok genç meslektaş için hayatı kolaylaştıracak ve belki de işlerini yeniden daha cazip hale getirecektir.
Renate Tomas bir takma addır. Yazarın adı editörler tarafından bilinmektedir.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir giriştir. İle açık kaynak Berliner Verlag, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı verir. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.
açık kaynak
Berlin’de öğretmen eğitimi: “Pek çok pratik ilgi kayboldu”
Birçok öğretmen adayı, eğitimlerini pratik açıdan eksik olmakla eleştiriyor. Eski müdire yazarımız şöyle düşünüyor: Eskiden öğretmenlik eğitimi daha iyiydi.
Bir ilkokulda bir öğretmen tahtaya kelimeler yazar.Sebastian Gollnow/dpa
Aşağıdaki gönderi, “Berlin’deki Lehramtsstudium’a bir yanıttır: ‘Çantada birinci derece ve hiçbir şey’ ‘bir ipucu'”.
Yazarın açıklamalarının içeriğini tamamen anlıyorum. Ben kendim 42 yıl Schöneberg ve Treptow-Köpenick’teki iki farklı ilkokulda çalıştım. Her iki okulda da 35 yıl müdirecilik yaptım.
Eğitimimi 1970’lerde, o zamanlar hala var olan Berlin-Lankwitz’deki Eğitim Üniversitesi’nde (PH) tamamladım. Sayı cümlesi yoktu. Ancak ders planlama, öğrenme hedeflerinin formüle edilmesi, eğitim bilimi ve psikoloji üzerine tüm sömestr boyunca süren alıştırmalar var. Okullara gittiğimiz dördüncü yarıyılda yarısı ilkokulda, diğer yarısı lisede tamamlandı. Tavsiye ve destek öğretmenler tarafından ve aynı zamanda PH profesörleri tarafından sağlandı.
Berlin’de öğretmenlik derecesi: “Birinci derece çantada ve hiçbir fikrim yok”
Farklı konularda bir dizi alıştırmayı test ettik, psikolojide geleceğin öğrencileriyle ustaca nasıl başa çıkacağımızı kapsamlı bir şekilde öğrendik.
Her şeyi baştan beri doğru yapmış ve her şeyi biliyormuşuz gibi değil. Ancak daha sonraki yıllardaki mezunlarla karşılaştırıldığında, üniversitelerde pek çok pratik anlam kaybolmuştur. Çok çeşitli görev veya problemlerle nasıl başa çıkılacağı konusunda genç öğretmenlere ne sıklıkla tavsiye verebildim? Ve deneyimlerime ne sıklıkla hayret ettiler. Yıllar geçtikçe daha kapsamlı hale gelmeleri tüm eğitimciler için geçerli olmalıdır. Ama en başından beri işimi kolaylaştıran belli bir repertuvarım vardı.
“Bugünün genç profesyonelleri için üzülüyorum”
O dönemde öğretmen yetiştirme kolejinin neden kaldırıldığını ve bu kadar hafife alındığını hiçbir zaman anlamadım. Günlük okul hayatıyla pratik bir ilgisi yoksa, bilimsel bir eğitimin ne faydası var? Bugünün işe başlayanları için üzülüyorum, ama en azından benim bölgemde ve farklı bölgelerdeki farklı okullarda çok az pedagojik ve çok az bireysel eğitim alan çocuklar için daha çok üzülüyorum.
Görünüşe göre, öğretmenler bugünlerde bunalmış durumda. Ve kolejin iş yükü, Senato yönetimi tarafından arzu edilen meslektaş tavsiyesi ve desteğine nadiren izin verir. Özellikle ilkokullarda, asıl işi başarılı bir öğrenmenin temelini atmak olan öğrenciler acı çekiyor.
Berlin’de öğretmenlik derecesi: “Daha kötüsü olamaz”
Emekli olalı dört yıl oldu ama yüreğim hâlâ ilkokul çocuklarının eğitimi için, bireyin kendi imkânları ölçüsünde başarılı olabilmeleri için teşvik ve yardım için yanıyor, çatışma içinde değil. kurallara uymak ve uymakla. Çocuklar özgüvenli ve hedef odaklı olmalıdır. Bunun için bizim desteğimize ihtiyaçları var. Bu da, yıllardır genellikle aşırı gergin olan ve fiziksel sınırlarında çalışan pedagojik personelin zamanını alıyor.
Daha fazla öğretim kadrosu ve daha küçük sınıflar kesinlikle haksız talepler değildir, ancak öğretmenlik uygulaması için daha iyi hazırlık, birçok genç meslektaş için hayatı kolaylaştıracak ve belki de işlerini yeniden daha cazip hale getirecektir.
Renate Tomas bir takma addır. Yazarın adı editörler tarafından bilinmektedir.
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir giriştir. İle açık kaynak Berliner Verlag, serbest yazarlara ve ilgilenen herkese ilgili içeriğe ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunma fırsatı verir. Seçilen katkılar yayınlanacak ve onurlandırılacaktır.