Bu bir Açık kaynak-Katkı. Berliner Verlag herkese ilgilendiğini verir OlasılıkAlaka düzeyi ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak.
GDR'de yapılan tüm filmler, resmi sansür belgeleri ve bu nedenle nadiren günlük sosyalist yaşamın gerçek bir görüntüsünü yaydı. Tüm filmler? HAYIR! Film yapımcılarının büyük ölçüde devlet paternalizminden kurtuldukları ve filmi Kültür Bakanlığı ile kabul etme yükümlülüğüne tabi olmayan (belgesel) filmler yapabildikleri bir niş vardı. Tek, ancak temel önkoşul, bu filmleri hiç görmemesi gerekmesiydi, bu yüzden GDR onları hayatları boyunca, televizyonda veya festivallerde çalıştırmadı. Garip geliyor mu? Oldukça, ama bu, GDR'nin filmmarivinin bir bölümü olan Devlet Film Dokümantasyonunun tam olarak göreviydi.
Günümüz perspektifinden, bir Kafkaesk bürokrasinin doğumu gibi, 1971 ve 1986 yılları arasındaki eyalet yetkisindeki küçük bir film yapımcısı kalabalığının GDR'de günlük yaşamın filmik dokümantasyonunu yaptığı gibi görünüyor, ancak o zaman arşivde hiçbir zaman kamuya açıklanamayacak ve kaybedilemiyor. Orada saklandılar ve unutuldular. Envanter sadece yaklaşık on yıldır sistematik olarak geliştirilmiştir ve federal arşivlerde dijital olarak işlenmiştir.
Çalışma SFD tarafından da belgelendi.Fosifhoto/imago
Berlin Zeughauskino, bir film dizisinde ilk kez şaşırmış bir halktan bu son derece ilginç materyalin bir seçimini sundu. Aslında, bu hiçbir zaman GDR'nin çeşitli yönlerine ve çalışma hayatına ilişkin bu varnik olmayan, otantik sinematik içgörülerde görülmemiştir. Tarihçiler, etnologlar, ilgili partiler, nostaljikler, sosyologlar için bir hazine trow …
Berlin Şehri Temizliği Üzerine Büyüleyici Rapor
Çalışan bir toplum olarak benliğe göre, çalışma dünyasının belgeleri merkezi bir rol oynadı. İşçilerin gözlemlendiği ve görüşüldüğü çok sayıda filmde, iş süreçleri, daha ileri ve geriye doğru incelenir, insanların günlük yaşamı için çalışmanın yüksek önceliğinin, aynı zamanda işin sıklıkla yapıldığı açık hale gelir.
GDR'deki tek grafit ürün üreticisi VEB Elektrocohle Berlin hakkındaki bir raporda, tesis yöneticisi tamamen modası geçmiş makine parkından özgürce konuşuyor; Fabrika salonlarından resimler, 16mm film malzemesinin granüler siyah beyaz tarafından desteklenen etkileyici bir şekilde altını çiziyor.
Berlin Şehri Temizliği ile ilgili bir rapor da aynı zamanda büyüleyici. Bir gün boyunca, bir çöp arabasının adamlarına Prenzlauer Berg aracılığıyla turlarında eşlik ediyor. Eski inşaat bölgesinin bina maddesinin harap ve çürüme ile ne ölçüde işaretlendiği neredeyse unutuldu. Geçen Geçen Ayaklar Kollwitzplatz Yürüyüşü çevresindeki yolculuk; Bugün burjuva Bohème paha biçilmez kat mülkiyetlerine dokunuyor, çöp adamları ağır tonları karanlık merdivenlerden ve ihmal edilmiş arka bahçelerden sürüklüyorlar. Katmanın sonunda, depolama alanında boşaltılırken çöpleri ihtiyaç duyarlar. Altında, yanlış yönlendirilmiş bir sübvansiyon politikasının deliliğini söyleyen çarpıcı miktarda ekmek var, bu da genellikle domuzlara beslenen yiyecekler için bu kadar saygısızlığa yol açıyor.
Saçma sapan sübvansiyonun çok sayıda örneği
Diğer konular, “evlilik belgesi olmadan ortaklık hakkında ne düşünüyorsunuz?” (Çoğu tolere edilebilir bulur) veya Berlin Barn Bölgesi bölgesindeki yaşam ve yaşam koşullarının incelenmesi.
Genel olarak, yaşamak: neredeyse hiç bir şey insanları daha fazla istihdam etti ve yaşam alanı eksikliği veya kötü durumu gibi yaşamlarına müdahale etti. Parti liderliği bu eksikliği kitlesel, standartlaştırılmış konutlarla hafifletmeye çalıştı, ancak aynı zamanda iç şehirler düştü, aileler gerçekten mantıksız koşullarda yaşamak zorunda kaldı, yasadışı işgal edilen dairelerin fenomeni yaratıldı.
Konut, GDR toplumunun sürekli sorunlu alanlarından biriydi ve SFD tarafından da belgelendi.Sächsische Zeitung/imago
“Oturma Odası Direksiyonu” nun önündeki yılanın görünümünde ve dilekçe yaşanabilir bir daire için mücadelede konuşuyor, nostaljiden gelen her yaklaşım ortadan kalkıyor. Alıntı: “Şimdi Bay Belediye Meclisi'nden, oğlumdan bir daire alma fırsatı.”
İzleyici, her biri bir çocuklu iki aileye sahip, küçük bir arka bahçe iki dairesini paylaşmak zorunda olan ve sonucunun aslında ilgili soru ile ilgili olan iki aileye versiyonunu tamamen kaybeder: “Kendimizi acil bir durum olarak tanımlamam.” Sonuçta, daire, 1920'lerde konut sıkıntısı deneyiminden büyüyen ve ülkenin önde gelen yoldaşlarının siyasallaştırıldığı sadece 37.50 puanın maliyeti.
Sahne parçaları ve müzik de kullanıldı
Devlet Film Dokümantasyonunun (SFD) ideal başlangıçları, Deutsche Film AG'nin (DEFA) neredeyse tüm yıllık üretiminin yasağa düştüğü ve aynı zamanda kitapları, sahne parçalarını ve müziklerini düzenleyen SED 1965'in Merkez Komitesi'nin 11. genel kuruluşundan sonra Buz Devri'nin karanlığındadır. Sonraki yıllarda, yetkililerin olgunlaştıktan sonraki yıllarda olgunlaşan gerçek sosyalizme yönelik çelişkili yolu belgeleme fikri, ancak “halkımızı” karıştırmamak için şimdilik arşive yasaklamak.
Bu muhtemelen, insanları, “büyük Lübmel” (H. Heine) 'i beklemeye izin verildiğini en iyi bilen önde gelen yoldaşların temel paternalist anlayışı ile ilgilidir. Resmi sanat üretimi bir propaganda misyonunu yerine getirmek zorunda kalırsa, en azından gayri resmi olarak gerçek sosyalist yaşam koşullarına ilişkin açıklanmayan bir fikir, gelecek nesiller için yakalanmalı ve arşivlenmelidir.
Bu, komünizme yolunun daha yasal olduğu Marksist “tarihsel misyon” fikrine karşılık geldi. Hikayenin sonuna ulaşıldıysa, tabiri caizse, filmler zor başlangıçtan ve atılması gereken zorlu adımlardan gelecek nesillere tanıklık etmelidir.
GDR döneminde Prenzlauer BergJürgen Ritter/imago
Başkent dışındaki araştırma için para sık sık eksikti
Bu işaretler altında, gerçek olmayan ve her şeyden önce gerçek gündelik yaşam hakkında sansürsüz ve propaganda olmayan bir fikir gösteren yaklaşık 300 çok farklı film yaratıldı. Bu envanterin tarihçiler için hangi hazineyi temsil ettiğini yeterince vurgulayamaz çünkü GDR tarihi için kaynak durumunu önemli ölçüde genişletir.
Düzensiz konu ve yaklaşımlar, film yapımcılarının insanlara baktığı, söz konusu ağızda baktıkları dikkat çekicidir. Mümkünse tüm toplumu belgeleme yetkisi ile, GDR ve halkının alışılmadık derecede açık bir görünümünü aldıklarında başka türlü görülmemiş nişlere nüfuz ettiler ve ruh halleri ve anları yakaladılar. Sinematik bir bakış açısından, malzeme oldukça kırılgan ve bazen gariptir; Filmler hiçbir zaman yayınlanmaya yönelik olmadığından, büyük ölçüde anlatı montajı veya gerilim gibi sinematik stilistik cihazlar olmadan yapılmıştı; Genellikle kesilmemiş hammaddeye benziyorlar.
Gerilim, yetenekli dramaturjiden değil, gösterilenlerin özgünlüğünden kaynaklanır. Bazı yetersizlik sınırlı finansal kaynaklardan kaynaklanıyordu. Çoğu filmin Berlin'de çekilmesinin nedeni de budur; Başkent dışındaki araştırmalar için para sık sık kayıptı veya bölümdeki tek araç kırıldı.
Bir sansür hiç gerekli değildi
Aynı zamanda SFD'nin, yaşamları boyunca sanat ve kültürden kamusal yaşamın önemli kişiliklerini yakalamak bir göreviydi. Prodüksiyonun yaklaşık yarısı, sanatçılar, aktörler, yazarlar ve aynı zamanda ölmekte olan esnaf, kuklacı gibi ustalar da dahil olmak üzere “kişisel belgelerden” oluşuyor. Bir seramikçi, ikna olmuş bir Hıristiyan ve vicdani vicdan bile, SFD'deki meslektaşlarının yapılanların sınırına gittiği ünlü turu zenginleştirir.
Bir devlet kabulü, yani sansür, bu filmler için, herkes ne kadar ileri gidebileceğini bilmeseydi bile. Birçoğu resmi makasları herhangi bir resmi gözetim olmadan içselleştirdi. Edebiyat dergisi “Sinn und Form” Wilhelm Girnus'un yanı sıra yazar Günther Rücker ve yazar Wolfgang Kohlhaase'nin film çeken bir konuşmada netleşiyor. Üçü sanat özgürlüğü hakkında konuşuyor, tartışmaları çok erken yıktı ve farklı görüşlere izin verme ihtiyacı.
GDR'nin sonuna doğru vizyon tükendi ve devlet filmi belgeleri durduruldu. Resimde: Cumhuriyet Sarayında HoneckerStana/imago
Bir yandan, düşünceli ciddiyeti, konuşmanın yararlı ve değişimin mümkün olduğuna dair (naif) bir inançla görmek dokunuyor. Öte yandan, tur garip bir gösteriye benziyor, çünkü her üç konuşma da odadaki büyük filin etrafında ustaca konuşuyor – sansür kelimesi asla düşmez. Fil, bu filmin 1978'de yapıldığını öğrendiğinizde, Wolf Biermann'ın ifadesinden ve daha sonra çözülmemiş sanatçılara karşı misillemelerden iki yıldan fazla bir süredir.
1986'da departman nihayet çözüldü. Bu kompleks hakkında bir kitap yayınlayan tarihçi Anne Barnert'i takip ederseniz, SFD'nin ayrıcalığı, günlük yaşam hayatı hakkında sansürsüz bilgiler vermek, yetkililer için giderek daha fazla bir sorun haline geldi. Vizyonlar tüketildi, gelecekteki iyimserlik azaldı. Ve bu gelecek ne zaman olmalı? Otuz, elli veya yüz yıl içinde mi?
Federal arşivler, bir sosyal deneyin (ve başarısızlığının) sinematik belgelerini geri çektiği ve bu nedenle, söz konusu, geleceğin şimdi – elbette bir zamanlar hayal edilenlerle neredeyse hiçbir ilgisi olmadığını belirledi.
Açık kaynak
Bülten
Kayıtınız için teşekkür ederiz.
E -posta ile bir onay alacaksınız.
Şimdi, sevgili okuyucular, muhtemelen Zeughaus sinemasındaki (sürekli olarak satılan) film dizisinden pişman olacaksınız, ancak bu düzeltilebilir: Bu arada, devlet film belgelerinin tüm envanteri, ücretsiz ve kayıt olmaksızın federal arşivlerin dijital okuma odasında çevrimiçi olarak görüntülenebilir. Son birkaç yıldır, korunan kopyalar tamamen sayısallaştırılmıştır. Sıkı sağlık sigortacıları göz önüne alındığında, bu kıvrımın zaman tarihçileri için önemini de anlatan dikkate değer bir performans.
Frank Schirrmeister, Berlin'den bir tarihçi, fotoğrafçı ve görüntü editörüdür. Ayrıca yazıyor. Www.bildstelle.net adresinden daha fazla bilgi
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir katkıdır. İle Açık kaynak Berlin Yayıncısı, Alaka ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak için. Seçilen katkılar olacak Yayınlanmış ve onurlandırılmış.
GDR'de yapılan tüm filmler, resmi sansür belgeleri ve bu nedenle nadiren günlük sosyalist yaşamın gerçek bir görüntüsünü yaydı. Tüm filmler? HAYIR! Film yapımcılarının büyük ölçüde devlet paternalizminden kurtuldukları ve filmi Kültür Bakanlığı ile kabul etme yükümlülüğüne tabi olmayan (belgesel) filmler yapabildikleri bir niş vardı. Tek, ancak temel önkoşul, bu filmleri hiç görmemesi gerekmesiydi, bu yüzden GDR onları hayatları boyunca, televizyonda veya festivallerde çalıştırmadı. Garip geliyor mu? Oldukça, ama bu, GDR'nin filmmarivinin bir bölümü olan Devlet Film Dokümantasyonunun tam olarak göreviydi.
Günümüz perspektifinden, bir Kafkaesk bürokrasinin doğumu gibi, 1971 ve 1986 yılları arasındaki eyalet yetkisindeki küçük bir film yapımcısı kalabalığının GDR'de günlük yaşamın filmik dokümantasyonunu yaptığı gibi görünüyor, ancak o zaman arşivde hiçbir zaman kamuya açıklanamayacak ve kaybedilemiyor. Orada saklandılar ve unutuldular. Envanter sadece yaklaşık on yıldır sistematik olarak geliştirilmiştir ve federal arşivlerde dijital olarak işlenmiştir.
Çalışma SFD tarafından da belgelendi.Fosifhoto/imago
Berlin Zeughauskino, bir film dizisinde ilk kez şaşırmış bir halktan bu son derece ilginç materyalin bir seçimini sundu. Aslında, bu hiçbir zaman GDR'nin çeşitli yönlerine ve çalışma hayatına ilişkin bu varnik olmayan, otantik sinematik içgörülerde görülmemiştir. Tarihçiler, etnologlar, ilgili partiler, nostaljikler, sosyologlar için bir hazine trow …
Berlin Şehri Temizliği Üzerine Büyüleyici Rapor
Çalışan bir toplum olarak benliğe göre, çalışma dünyasının belgeleri merkezi bir rol oynadı. İşçilerin gözlemlendiği ve görüşüldüğü çok sayıda filmde, iş süreçleri, daha ileri ve geriye doğru incelenir, insanların günlük yaşamı için çalışmanın yüksek önceliğinin, aynı zamanda işin sıklıkla yapıldığı açık hale gelir.
GDR'deki tek grafit ürün üreticisi VEB Elektrocohle Berlin hakkındaki bir raporda, tesis yöneticisi tamamen modası geçmiş makine parkından özgürce konuşuyor; Fabrika salonlarından resimler, 16mm film malzemesinin granüler siyah beyaz tarafından desteklenen etkileyici bir şekilde altını çiziyor.
Berlin Şehri Temizliği ile ilgili bir rapor da aynı zamanda büyüleyici. Bir gün boyunca, bir çöp arabasının adamlarına Prenzlauer Berg aracılığıyla turlarında eşlik ediyor. Eski inşaat bölgesinin bina maddesinin harap ve çürüme ile ne ölçüde işaretlendiği neredeyse unutuldu. Geçen Geçen Ayaklar Kollwitzplatz Yürüyüşü çevresindeki yolculuk; Bugün burjuva Bohème paha biçilmez kat mülkiyetlerine dokunuyor, çöp adamları ağır tonları karanlık merdivenlerden ve ihmal edilmiş arka bahçelerden sürüklüyorlar. Katmanın sonunda, depolama alanında boşaltılırken çöpleri ihtiyaç duyarlar. Altında, yanlış yönlendirilmiş bir sübvansiyon politikasının deliliğini söyleyen çarpıcı miktarda ekmek var, bu da genellikle domuzlara beslenen yiyecekler için bu kadar saygısızlığa yol açıyor.
Saçma sapan sübvansiyonun çok sayıda örneği
Diğer konular, “evlilik belgesi olmadan ortaklık hakkında ne düşünüyorsunuz?” (Çoğu tolere edilebilir bulur) veya Berlin Barn Bölgesi bölgesindeki yaşam ve yaşam koşullarının incelenmesi.
Genel olarak, yaşamak: neredeyse hiç bir şey insanları daha fazla istihdam etti ve yaşam alanı eksikliği veya kötü durumu gibi yaşamlarına müdahale etti. Parti liderliği bu eksikliği kitlesel, standartlaştırılmış konutlarla hafifletmeye çalıştı, ancak aynı zamanda iç şehirler düştü, aileler gerçekten mantıksız koşullarda yaşamak zorunda kaldı, yasadışı işgal edilen dairelerin fenomeni yaratıldı.
Konut, GDR toplumunun sürekli sorunlu alanlarından biriydi ve SFD tarafından da belgelendi.Sächsische Zeitung/imago
“Oturma Odası Direksiyonu” nun önündeki yılanın görünümünde ve dilekçe yaşanabilir bir daire için mücadelede konuşuyor, nostaljiden gelen her yaklaşım ortadan kalkıyor. Alıntı: “Şimdi Bay Belediye Meclisi'nden, oğlumdan bir daire alma fırsatı.”
İzleyici, her biri bir çocuklu iki aileye sahip, küçük bir arka bahçe iki dairesini paylaşmak zorunda olan ve sonucunun aslında ilgili soru ile ilgili olan iki aileye versiyonunu tamamen kaybeder: “Kendimizi acil bir durum olarak tanımlamam.” Sonuçta, daire, 1920'lerde konut sıkıntısı deneyiminden büyüyen ve ülkenin önde gelen yoldaşlarının siyasallaştırıldığı sadece 37.50 puanın maliyeti.
Sahne parçaları ve müzik de kullanıldı
Devlet Film Dokümantasyonunun (SFD) ideal başlangıçları, Deutsche Film AG'nin (DEFA) neredeyse tüm yıllık üretiminin yasağa düştüğü ve aynı zamanda kitapları, sahne parçalarını ve müziklerini düzenleyen SED 1965'in Merkez Komitesi'nin 11. genel kuruluşundan sonra Buz Devri'nin karanlığındadır. Sonraki yıllarda, yetkililerin olgunlaştıktan sonraki yıllarda olgunlaşan gerçek sosyalizme yönelik çelişkili yolu belgeleme fikri, ancak “halkımızı” karıştırmamak için şimdilik arşive yasaklamak.
Bu muhtemelen, insanları, “büyük Lübmel” (H. Heine) 'i beklemeye izin verildiğini en iyi bilen önde gelen yoldaşların temel paternalist anlayışı ile ilgilidir. Resmi sanat üretimi bir propaganda misyonunu yerine getirmek zorunda kalırsa, en azından gayri resmi olarak gerçek sosyalist yaşam koşullarına ilişkin açıklanmayan bir fikir, gelecek nesiller için yakalanmalı ve arşivlenmelidir.
Bu, komünizme yolunun daha yasal olduğu Marksist “tarihsel misyon” fikrine karşılık geldi. Hikayenin sonuna ulaşıldıysa, tabiri caizse, filmler zor başlangıçtan ve atılması gereken zorlu adımlardan gelecek nesillere tanıklık etmelidir.
GDR döneminde Prenzlauer BergJürgen Ritter/imago
Başkent dışındaki araştırma için para sık sık eksikti
Bu işaretler altında, gerçek olmayan ve her şeyden önce gerçek gündelik yaşam hakkında sansürsüz ve propaganda olmayan bir fikir gösteren yaklaşık 300 çok farklı film yaratıldı. Bu envanterin tarihçiler için hangi hazineyi temsil ettiğini yeterince vurgulayamaz çünkü GDR tarihi için kaynak durumunu önemli ölçüde genişletir.
Düzensiz konu ve yaklaşımlar, film yapımcılarının insanlara baktığı, söz konusu ağızda baktıkları dikkat çekicidir. Mümkünse tüm toplumu belgeleme yetkisi ile, GDR ve halkının alışılmadık derecede açık bir görünümünü aldıklarında başka türlü görülmemiş nişlere nüfuz ettiler ve ruh halleri ve anları yakaladılar. Sinematik bir bakış açısından, malzeme oldukça kırılgan ve bazen gariptir; Filmler hiçbir zaman yayınlanmaya yönelik olmadığından, büyük ölçüde anlatı montajı veya gerilim gibi sinematik stilistik cihazlar olmadan yapılmıştı; Genellikle kesilmemiş hammaddeye benziyorlar.
Gerilim, yetenekli dramaturjiden değil, gösterilenlerin özgünlüğünden kaynaklanır. Bazı yetersizlik sınırlı finansal kaynaklardan kaynaklanıyordu. Çoğu filmin Berlin'de çekilmesinin nedeni de budur; Başkent dışındaki araştırmalar için para sık sık kayıptı veya bölümdeki tek araç kırıldı.
Bir sansür hiç gerekli değildi
Aynı zamanda SFD'nin, yaşamları boyunca sanat ve kültürden kamusal yaşamın önemli kişiliklerini yakalamak bir göreviydi. Prodüksiyonun yaklaşık yarısı, sanatçılar, aktörler, yazarlar ve aynı zamanda ölmekte olan esnaf, kuklacı gibi ustalar da dahil olmak üzere “kişisel belgelerden” oluşuyor. Bir seramikçi, ikna olmuş bir Hıristiyan ve vicdani vicdan bile, SFD'deki meslektaşlarının yapılanların sınırına gittiği ünlü turu zenginleştirir.
Bir devlet kabulü, yani sansür, bu filmler için, herkes ne kadar ileri gidebileceğini bilmeseydi bile. Birçoğu resmi makasları herhangi bir resmi gözetim olmadan içselleştirdi. Edebiyat dergisi “Sinn und Form” Wilhelm Girnus'un yanı sıra yazar Günther Rücker ve yazar Wolfgang Kohlhaase'nin film çeken bir konuşmada netleşiyor. Üçü sanat özgürlüğü hakkında konuşuyor, tartışmaları çok erken yıktı ve farklı görüşlere izin verme ihtiyacı.
GDR'nin sonuna doğru vizyon tükendi ve devlet filmi belgeleri durduruldu. Resimde: Cumhuriyet Sarayında HoneckerStana/imago
Bir yandan, düşünceli ciddiyeti, konuşmanın yararlı ve değişimin mümkün olduğuna dair (naif) bir inançla görmek dokunuyor. Öte yandan, tur garip bir gösteriye benziyor, çünkü her üç konuşma da odadaki büyük filin etrafında ustaca konuşuyor – sansür kelimesi asla düşmez. Fil, bu filmin 1978'de yapıldığını öğrendiğinizde, Wolf Biermann'ın ifadesinden ve daha sonra çözülmemiş sanatçılara karşı misillemelerden iki yıldan fazla bir süredir.
1986'da departman nihayet çözüldü. Bu kompleks hakkında bir kitap yayınlayan tarihçi Anne Barnert'i takip ederseniz, SFD'nin ayrıcalığı, günlük yaşam hayatı hakkında sansürsüz bilgiler vermek, yetkililer için giderek daha fazla bir sorun haline geldi. Vizyonlar tüketildi, gelecekteki iyimserlik azaldı. Ve bu gelecek ne zaman olmalı? Otuz, elli veya yüz yıl içinde mi?
Federal arşivler, bir sosyal deneyin (ve başarısızlığının) sinematik belgelerini geri çektiği ve bu nedenle, söz konusu, geleceğin şimdi – elbette bir zamanlar hayal edilenlerle neredeyse hiçbir ilgisi olmadığını belirledi.
Açık kaynak
Bülten
Kayıtınız için teşekkür ederiz.
E -posta ile bir onay alacaksınız.
Şimdi, sevgili okuyucular, muhtemelen Zeughaus sinemasındaki (sürekli olarak satılan) film dizisinden pişman olacaksınız, ancak bu düzeltilebilir: Bu arada, devlet film belgelerinin tüm envanteri, ücretsiz ve kayıt olmaksızın federal arşivlerin dijital okuma odasında çevrimiçi olarak görüntülenebilir. Son birkaç yıldır, korunan kopyalar tamamen sayısallaştırılmıştır. Sıkı sağlık sigortacıları göz önüne alındığında, bu kıvrımın zaman tarihçileri için önemini de anlatan dikkate değer bir performans.
Frank Schirrmeister, Berlin'den bir tarihçi, fotoğrafçı ve görüntü editörüdür. Ayrıca yazıyor. Www.bildstelle.net adresinden daha fazla bilgi
Bu, açık kaynak girişimimizin bir parçası olarak gönderilen bir katkıdır. İle Açık kaynak Berlin Yayıncısı, Alaka ve profesyonel kalite standartlarına sahip metinler sunmak için. Seçilen katkılar olacak Yayınlanmış ve onurlandırılmış.